Obecnie jeżyny występują na prawie każdej szerokości geograficznej, a są znane ludzkości już od zarania dziejów. Starożytni Grecy i Rzymianie wykorzystywali je w medycynie, były też pożywieniem rdzennej ludności w Ameryce, którzy także farbowali nimi skóry zwierzęce, znali też właściwości zdrowotne tych fioletowych owoców.
Jeżyny zawsze były owocami rosnącymi dziko, dopiero w XIX wieku zaczęto je przenosić także do ogrodów. Z biegiem czasu pojawiły się także odmiany bezkolcowe.
Sezon na jeżyny jest bardzo krótki – najwcześniej pojawiają się pod koniec lipca, a zbierać można je najwyżej do końca sierpnia. Maja piękne kolory – od ciemnoróżowego do czarnego. Charakteryzuje je również kwaskowato-słodki smak. Bardzo dobrze sprawdzają się w letnich deserach – tartach, ciastach, jako dodatek do lodów. Świetnie będą grały ze słodką bezą w Eton Mess. Rewelacyjnie komponują się z morelami i malinami. Są idealne do wszelkiego rodzaju przetworów – nalewek czy dżemów.
Jeżyna jest jednym z najzdrowszych owoców. Zawiera m.in. witaminę C i E, oraz mnóstwo antyoksydantów. Już od tysiącleci ludzkość wykorzystuje różne części tej rośliny (przede wszystkim owoce i liście, ale też młode pędy, korzenie i kwiaty) w celach medycznych. Lista zastosowań jest naprawdę długa, można by długo wymieniać. Sam napar z liści jest stosowany m.in. przy grypie czy przeziębieniu, ale też jest polecany na wzdęcia.
Jeżeli szerzej interesują Cię właściwości jeżyn zapraszam do lektury tego artykułu.
Przy tworzeniu tekstu korzystałam także z tego artykułu (j. angielski)
Brak komentarzy